zaterdag 2 oktober 2010
Natuurparken
Als je met het vliegtuig naar leuke landen zoals Griekenland vliegt zie je, als je rechts uit het raampje kijkt, de Kornaten. Kleine eilanden in de diepe zee met het uiterlijk van een stukje kroepoek.
Er groeit echt niets en je hebt er ook geen schaduw. De natuur is er grondig aangepakt. De eilanden werden eerst door geiten en schapen kaalgevreten, dan platgebrand en door de wind grondig schoongeblazen en vervolgens spoelde de regen het laatste stukje aarde weg. Wat bleef was kale rots en een wat droevige boeren die zich afvroegen “wat nu met ons eiland” Toen had eentje een idee: “ja natuurlijk -een natuurpark!”
Naar het motto “niets is ook iets “ en met behulp van een mooie folder weet men er heel wat mensen naar toe te lokken. Entree is niet gratis en je kunt een kaartje op het vaste land, of in het park zelf, of helemaal niet kopen.
Aan de noordzijde direct aan het natuurpark de “Kornaten” grenzend is een prachtige grote baai met kleine groene eilanden en een weelderig boos op de ruige bergen. In het kristalheldere water liggen meerboeien klaar om het jacht af te meren, en des nachts hoort men de vleermuizen piepen. Dit natuurschoon was vroeger onderdeel van het “Kornaten” natuurpark. Nu niet meer. Nee,het is nu een eigen natuurpark. Wel een heel mooi natuurpark. Met eigen kassa en eigen tickets. De parkranchers met uniformen, die iedere padvinder stink jaloers maken, komen langszij om ticket’s te verkopen. Je betaald per persoon. Dit maakt het “Telascica” natuurpark zeer prijsgunstig -zolang de rest van de bemanning maar onder dek blijft.
Als je met het vliegtuig naar leuke landen zoals Griekenland vliegt zie je, als je rechts uit het raampje kijkt, de Kornaten. Kleine eilanden in de diepe zee met het uiterlijk van een stukje kroepoek.
Er groeit echt niets en je hebt er ook geen schaduw. De natuur is er grondig aangepakt. De eilanden werden eerst door geiten en schapen kaalgevreten, dan platgebrand en door de wind grondig schoongeblazen en vervolgens spoelde de regen het laatste stukje aarde weg. Wat bleef was kale rots en een wat droevige boeren die zich afvroegen “wat nu met ons eiland” Toen had eentje een idee: “ja natuurlijk -een natuurpark!”
Naar het motto “niets is ook iets “ en met behulp van een mooie folder weet men er heel wat mensen naar toe te lokken. Entree is niet gratis en je kunt een kaartje op het vaste land, of in het park zelf, of helemaal niet kopen.
Aan de noordzijde direct aan het natuurpark de “Kornaten” grenzend is een prachtige grote baai met kleine groene eilanden en een weelderig boos op de ruige bergen. In het kristalheldere water liggen meerboeien klaar om het jacht af te meren, en des nachts hoort men de vleermuizen piepen. Dit natuurschoon was vroeger onderdeel van het “Kornaten” natuurpark. Nu niet meer. Nee,het is nu een eigen natuurpark. Wel een heel mooi natuurpark. Met eigen kassa en eigen tickets. De parkranchers met uniformen, die iedere padvinder stink jaloers maken, komen langszij om ticket’s te verkopen. Je betaald per persoon. Dit maakt het “Telascica” natuurpark zeer prijsgunstig -zolang de rest van de bemanning maar onder dek blijft.
Het eiland van de lach.
Laat in de vroege middag meerde de “Mumbo Jumbo af op het eiland Uglan of zo. (De eilanden hebben hier rare namen en het zou makelijker zijn om ze gewoon te nummeren.)
Na een lange dag varen en moe van het vechten tegen de zee, waren onze vrienden blij een haven gevonden te hebben die hen voor een nacht zou beschermen tegen de elementen, want er was storm op komst. Het makte inmiddels ook niet meer wat voor een haven. Een Muline had volgens de pilot een haven met “Good all –round shelter” voor de storm die natuurlijk niet kwam..
Aan de kade van een dorp dat het best omschreven kan worden als “best wel aardig” werd het jacht ontvangen door een lachende havenmeester. Vriendelijk maar moeilijk te begrijpen. De man leek op een zeehond met een pruik en was misschien niet zo goed bij zijn hoofd.
De bemanning werd naar de plaatselijke winkel gestuurd om drank en eten te halen en naar een korte discussie ging de kapitein zelf ook me. De winkel was op zich al bijzonder want hij was zo klein, en zo goed gesorteerd dat men net zijn hoofd en een arm naar binnen kon wurmen om iets aan te wijzen. Maar ook hier vriendelijk personeel !
Op terugweg naar het jacht, slepend met de boodschappen; daar een vriendelijke groet hier een oud mannetje dat de jongste bemanningsleden een vijg aanbied. Verderop een man die lachend zijn geraniums van twee meter hoog snoeit. Onze vrienden waren nu echt gealarmeerd. “Wat zijn die schurken van plan, kapitein?” vroeg Inge bezorgd.
Maar niets gebeurde.
Wel kwam later de echte havenmeester om het havengeld te innen. Elektriciteit inbegrepen. Een water is gratis, ook dat uit de kraan. Een als we later zin in een kop koffie hadden…
Laat in de vroege middag meerde de “Mumbo Jumbo af op het eiland Uglan of zo. (De eilanden hebben hier rare namen en het zou makelijker zijn om ze gewoon te nummeren.)
Na een lange dag varen en moe van het vechten tegen de zee, waren onze vrienden blij een haven gevonden te hebben die hen voor een nacht zou beschermen tegen de elementen, want er was storm op komst. Het makte inmiddels ook niet meer wat voor een haven. Een Muline had volgens de pilot een haven met “Good all –round shelter” voor de storm die natuurlijk niet kwam..
Aan de kade van een dorp dat het best omschreven kan worden als “best wel aardig” werd het jacht ontvangen door een lachende havenmeester. Vriendelijk maar moeilijk te begrijpen. De man leek op een zeehond met een pruik en was misschien niet zo goed bij zijn hoofd.
De bemanning werd naar de plaatselijke winkel gestuurd om drank en eten te halen en naar een korte discussie ging de kapitein zelf ook me. De winkel was op zich al bijzonder want hij was zo klein, en zo goed gesorteerd dat men net zijn hoofd en een arm naar binnen kon wurmen om iets aan te wijzen. Maar ook hier vriendelijk personeel !
Op terugweg naar het jacht, slepend met de boodschappen; daar een vriendelijke groet hier een oud mannetje dat de jongste bemanningsleden een vijg aanbied. Verderop een man die lachend zijn geraniums van twee meter hoog snoeit. Onze vrienden waren nu echt gealarmeerd. “Wat zijn die schurken van plan, kapitein?” vroeg Inge bezorgd.
Maar niets gebeurde.
Wel kwam later de echte havenmeester om het havengeld te innen. Elektriciteit inbegrepen. Een water is gratis, ook dat uit de kraan. Een als we later zin in een kop koffie hadden…
zondag 19 september 2010
Op zoek naar een betaalbare haven dwalen onze vrienden door Kroatië. De proviand en het drinkwater zijn op en de bemanning dreigt te muiten. De kapitein heeft zich met z’n laatste biertje in zijn hut verschanst en weigert dure marina’s aan te lopen. Koortsachtig zoekt hij naar een oplossing van het probleem.
Maar was daar niet die eene rare marina in Vinesce’.Waar je in het sanitair gebouw met een wat vreemde architektuur (trouwens keurig schoon) moest opletten dat je niet in een donker Indiana- Jones- achting gat valt, en de steiger uit louter losse drijfsteigertjes bestond, welke met kettingen aan elkaar verbonden waren, en het kantoor de aura van een luxe jachtclub moest uitstralen, en waar je voor een habbekrats kon liggen?
Jawel- die moest het worden om de bemanning tevreden te stellen.
Na een lange tocht arriveerde de M.J. bij de marina- en deze was opgeheven. De steigers, het sanitairgebouw het kantoor alles leeg en verlaten. Dus snel ligplaats genomen.
Later in de avond kwam er een jongeman die zei dat hij de bewaking van het complex was en dat de marina gesloten was en dat we natuurlijk welkom waren, en dat hij wel voor elektriciteit kon zorgen, dat het eigenlijk niet mocht, en dat we voor een zelf te kiezen bedrag konden blijven liggen onder zijn bescherming met hem als bewaking in het kantoortje.
De kapitein zei dat hij zich nu onze vriend mag noemen gaf hem een zelfgekozen bedrag en een havenmeesterscalp als dank.
Maar was daar niet die eene rare marina in Vinesce’.Waar je in het sanitair gebouw met een wat vreemde architektuur (trouwens keurig schoon) moest opletten dat je niet in een donker Indiana- Jones- achting gat valt, en de steiger uit louter losse drijfsteigertjes bestond, welke met kettingen aan elkaar verbonden waren, en het kantoor de aura van een luxe jachtclub moest uitstralen, en waar je voor een habbekrats kon liggen?
Jawel- die moest het worden om de bemanning tevreden te stellen.
Na een lange tocht arriveerde de M.J. bij de marina- en deze was opgeheven. De steigers, het sanitairgebouw het kantoor alles leeg en verlaten. Dus snel ligplaats genomen.
Later in de avond kwam er een jongeman die zei dat hij de bewaking van het complex was en dat de marina gesloten was en dat we natuurlijk welkom waren, en dat hij wel voor elektriciteit kon zorgen, dat het eigenlijk niet mocht, en dat we voor een zelf te kiezen bedrag konden blijven liggen onder zijn bescherming met hem als bewaking in het kantoortje.
De kapitein zei dat hij zich nu onze vriend mag noemen gaf hem een zelfgekozen bedrag en een havenmeesterscalp als dank.
Aangekomen in Kroatie op het prachtige Lastovo, waar het water zo helder is en de sterrenhemel de mooiste is die onze kapitein ooit gezien heeft, hadden de Kroaten een nieuwe belasting bedacht voor inklarende schepen -namelijk de toeristenbelasting rond de 50 € per acht dagen per schip.
De havenambtenaar verzekerde onze vrienden dat deze belasting nieuw is, niets met de vaarbelasting of het natuurparkbijdrage of het boeiengeld maken heeft, je er werkelijk niets voor terugkrijgt, en natuurlijk los staat van het havengeld. En ja, zei de ambtenaar, hij vindt het ook vreselijk om dat bedrag te innen, maar begrijpt u wel dat ik uw jacht anders niet kan inklaren en de boetes hoog zijn. Verbaasd over weer een nieuwe list van dat tuig hangt er nu een nog een Kroatische scalp meer in de mast van de “Mumbo Jumbo”.
De havenambtenaar verzekerde onze vrienden dat deze belasting nieuw is, niets met de vaarbelasting of het natuurparkbijdrage of het boeiengeld maken heeft, je er werkelijk niets voor terugkrijgt, en natuurlijk los staat van het havengeld. En ja, zei de ambtenaar, hij vindt het ook vreselijk om dat bedrag te innen, maar begrijpt u wel dat ik uw jacht anders niet kan inklaren en de boetes hoog zijn. Verbaasd over weer een nieuwe list van dat tuig hangt er nu een nog een Kroatische scalp meer in de mast van de “Mumbo Jumbo”.
De motor is hersteld en het jacht vaart weer. Terug naar de noordkant van Corfu en dan, ja en dan, varen onze helden s’morgens vroeg langs de Albanese kust richting Italie.
De Griekse bevolking heeft onze vrienden nog gewaarschuwd dat niet te doen, want de Albanezen... Ja werkelijk het zijn allemaal mensenetende eenogige cyclopen. Dat vertelen de Albanezen trouwens ook van de Grieken. Dat de Albanesen ook mijnenvelden voor hun kust hebben werd hun niet verteld.
Voorspoedige oversteek naar Italie en via de Italianse kust richting Vieste.
In Vieste hebben onze vrienden zich een paar dagen rust veroorloofd in verband met het weer.
Tijd genoeg om boodschappen te doen en pater Pio, welke onlangs zalig is verklaard , te bezoeken. Met het uitzicht op een lange overtocht naar Kroatië kan het geen kwaad om goddelijke bijstand te vragen,- en onze schijnheilige vrienden vervelden zich werkelijk stierlijk.
Naar een urenlange bustocht door de bossen en de stromende regen werd het bedevaartsoord met een bezoek vereerd. Er werd de cel van de de pater bezichtigd. De tuinstoel waar de heilige himzelf op gezeten werd stiekem aangeraakt, en het zuurstofapparaat welke Pio van extra zuurstof voorzien heeft met eerbied aanschouwd. Je kon er zelfs een brief sturen aan de overleden heilige. Met een wens.. Van deze gunstige gelegenheid hebben onze vrienden ook gebruik gemaakt, maar er moet gevreesd worden dat zelfs een heilige dit niet kan ontcijferen.
Naar nog wat gespelde extase, wat bloedende tranen en het plan om het jongste bemanningslid aan een vislijntje door de kerk te laten zweven, zei de kapitein dat het zo wel genoeg is en stapten onze vrienden weer in de bus.
Al met al een geslaagde pelgrimage.
De Griekse bevolking heeft onze vrienden nog gewaarschuwd dat niet te doen, want de Albanezen... Ja werkelijk het zijn allemaal mensenetende eenogige cyclopen. Dat vertelen de Albanezen trouwens ook van de Grieken. Dat de Albanesen ook mijnenvelden voor hun kust hebben werd hun niet verteld.
Voorspoedige oversteek naar Italie en via de Italianse kust richting Vieste.
In Vieste hebben onze vrienden zich een paar dagen rust veroorloofd in verband met het weer.
Tijd genoeg om boodschappen te doen en pater Pio, welke onlangs zalig is verklaard , te bezoeken. Met het uitzicht op een lange overtocht naar Kroatië kan het geen kwaad om goddelijke bijstand te vragen,- en onze schijnheilige vrienden vervelden zich werkelijk stierlijk.
Naar een urenlange bustocht door de bossen en de stromende regen werd het bedevaartsoord met een bezoek vereerd. Er werd de cel van de de pater bezichtigd. De tuinstoel waar de heilige himzelf op gezeten werd stiekem aangeraakt, en het zuurstofapparaat welke Pio van extra zuurstof voorzien heeft met eerbied aanschouwd. Je kon er zelfs een brief sturen aan de overleden heilige. Met een wens.. Van deze gunstige gelegenheid hebben onze vrienden ook gebruik gemaakt, maar er moet gevreesd worden dat zelfs een heilige dit niet kan ontcijferen.
Naar nog wat gespelde extase, wat bloedende tranen en het plan om het jongste bemanningslid aan een vislijntje door de kerk te laten zweven, zei de kapitein dat het zo wel genoeg is en stapten onze vrienden weer in de bus.
Al met al een geslaagde pelgrimage.
zaterdag 28 augustus 2010
Een bijkomend voordeel van het reizen op een jacht is dat je geen TV hebt.
Die heb je ook niet nodig want de pier waaraan onze vrienden op dit moment liggen kent zijn eigen programmering hier een uittreksel van bijvoorbeeld 20 augustus .
0430-0435 –“Jane”
Italianse-britse doco soap.
Waarin Brits Italiaanse Jane de buren vraagt om even naar de watervoorziening van haar door haar gekrakte bootje te komen kijken.
0630-0637-“Jane”
Italianse-britse doco soap.
Waarin Brits- Italiaanse Jane de buren om vergeving vraagt voor de nachtelijke storing
0900-1000 “wie zijn anker is dit?”
Speelshow
waarin de kandidaten bij het vertrekken iemand anders zijn anker losrukken.
1000-1230 “Zo kan dat echt niet”
Gezellig praatprogramma
1230-1330 “Jane”
Italianse-britse doco soap.
Waarin Jane haar Engels buurman vraagt om “ haar “ bootje te verplaatsen
1300-1735 “Die kleinen Italienerinen”
Soft porno uit 1979
(wordt vooral door de kapitein graag bekeken)
2400-2400 (doorgaande programmering) “So habe ich das nicht gewold”
Zielig Praatprogramma
Oudere Duitse man koopt boot en merkt dat zijn familie niet met hem wil varen en dat je eenzaamheid niet weg kunt zuipen.
1900-2000 -“Jane”
Italianse-brits drama.
Waarin Jane de Italianse buren verzoekt hun barbecue om vage redenen uit te doen,, deze het om vage redenen niet willen doen , en ze vervolgens slaags raken.
2100-2300 “Wy do you squeeze into my family?”
Reality Show
Vader en twee puber zoons besluiten zich twee weeken met hun nieuwe moeder(zijn nieuwe vrouw) op te sluiten in een boot van 7 meter .
2310-0300-“Jane”
Italianse-britse doco soap.
Waarin Jane de situatie van “Wy do you squeeze in my familie?” probeert met de acteurs te
bespreken.
0400-0412 “The Ferry”
Actie
Waarin een ferry met volgas langs de kade bruist en enkele booten losrukt.
Die heb je ook niet nodig want de pier waaraan onze vrienden op dit moment liggen kent zijn eigen programmering hier een uittreksel van bijvoorbeeld 20 augustus .
0430-0435 –“Jane”
Italianse-britse doco soap.
Waarin Brits Italiaanse Jane de buren vraagt om even naar de watervoorziening van haar door haar gekrakte bootje te komen kijken.
0630-0637-“Jane”
Italianse-britse doco soap.
Waarin Brits- Italiaanse Jane de buren om vergeving vraagt voor de nachtelijke storing
0900-1000 “wie zijn anker is dit?”
Speelshow
waarin de kandidaten bij het vertrekken iemand anders zijn anker losrukken.
1000-1230 “Zo kan dat echt niet”
Gezellig praatprogramma
1230-1330 “Jane”
Italianse-britse doco soap.
Waarin Jane haar Engels buurman vraagt om “ haar “ bootje te verplaatsen
1300-1735 “Die kleinen Italienerinen”
Soft porno uit 1979
(wordt vooral door de kapitein graag bekeken)
2400-2400 (doorgaande programmering) “So habe ich das nicht gewold”
Zielig Praatprogramma
Oudere Duitse man koopt boot en merkt dat zijn familie niet met hem wil varen en dat je eenzaamheid niet weg kunt zuipen.
1900-2000 -“Jane”
Italianse-brits drama.
Waarin Jane de Italianse buren verzoekt hun barbecue om vage redenen uit te doen,, deze het om vage redenen niet willen doen , en ze vervolgens slaags raken.
2100-2300 “Wy do you squeeze into my family?”
Reality Show
Vader en twee puber zoons besluiten zich twee weeken met hun nieuwe moeder(zijn nieuwe vrouw) op te sluiten in een boot van 7 meter .
2310-0300-“Jane”
Italianse-britse doco soap.
Waarin Jane de situatie van “Wy do you squeeze in my familie?” probeert met de acteurs te
bespreken.
0400-0412 “The Ferry”
Actie
Waarin een ferry met volgas langs de kade bruist en enkele booten losrukt.
vrijdag 20 augustus 2010
Romijnse tempels.
Je moet het gezien hebben om het te geloven. Want anders is het niet te geloven!
De tempels en andere bouwwerken hier in Griekenland.
Mensen komen er van ver om het te zien.
Zo ook onzen vrienden. De kapitein met z’n kamara om z’n nek , Inge met lekkere hapjes in haar rugzak en de kinderen vol verwachting .
Maar wat een teleurstelling. Ongelofelijk.
Als dit een hoogstandje van Griekse architectuur is dan verklaard het al de ellende in Griekenland.
Bouwwerken die niet af zijn. Huizen zonder ingang dak of ramen. En alles in denkbaar slechte staat van onderhoud. Een voor een goedkope nabouwsels van bekende bouwerken in noord europa. Een Disneyland zonder Mike Mouse!
“Gelukkig geen entree’ betaald “ mopperde de kapitein bij het zien van de bouwwerken.. “ Zijn we hiervoor zo ver gereisd?” vroeg een terneergeslagen crew aan de kapitein terwijl ze hun lekkere boterhammen met kas aan het eten waren.
En ze besloten om Griekenland te verlaten en de tzaziki voortaan te dansen want te vreten is dat spul niet.
Zie de bijgevoegde foto’s en oordeel zelf.
Je moet het gezien hebben om het te geloven. Want anders is het niet te geloven!
De tempels en andere bouwwerken hier in Griekenland.
Mensen komen er van ver om het te zien.
Zo ook onzen vrienden. De kapitein met z’n kamara om z’n nek , Inge met lekkere hapjes in haar rugzak en de kinderen vol verwachting .
Maar wat een teleurstelling. Ongelofelijk.
Als dit een hoogstandje van Griekse architectuur is dan verklaard het al de ellende in Griekenland.
Bouwwerken die niet af zijn. Huizen zonder ingang dak of ramen. En alles in denkbaar slechte staat van onderhoud. Een voor een goedkope nabouwsels van bekende bouwerken in noord europa. Een Disneyland zonder Mike Mouse!
“Gelukkig geen entree’ betaald “ mopperde de kapitein bij het zien van de bouwwerken.. “ Zijn we hiervoor zo ver gereisd?” vroeg een terneergeslagen crew aan de kapitein terwijl ze hun lekkere boterhammen met kas aan het eten waren.
En ze besloten om Griekenland te verlaten en de tzaziki voortaan te dansen want te vreten is dat spul niet.
Zie de bijgevoegde foto’s en oordeel zelf.
maandag 2 augustus 2010
The saloon.
Wat doen onze vrienden des nachts ? Als ze moe zijn van het nietsdoen zwemmen en wandelen?Als de zon onder is en de maan opkomt? -Juist ze gaan eten.
We zoomen in op Kefalonika –westkust – het dorp Asos -haven –taverne met rieten stoelen.
Daar zitten onze vrienden in de lauwe avondwind.
De kade voor de taverne bied niet veel plaats, zo dat de tafel en de bijbehorende rieten stoelen links en rechts van de open keuken staan . Onze vrienden zitten links van de keuken. De kapitein besteld lekker vis en wijn en “wanta’’voor de jongste.
De politie komt. Een dikke en een dunne. Even schrikken natuurlijk, maar ze gaan niet naar de “Mumbo Jumbo”Nee ze gaan de keuken in.
De wijn is goed en het voorafje- Inktvis in azijn- is subliem. De inktvis wordt gevangen, gedroogd aan de waslijn, en in azijn gelegd waardoor hij lekker mals word. Nooit kalamari fritti bestellen want dat is zo jammer van dat beest.
Schuin langs het linkeroor van de kapitein komt een bord uit de keuken gevlogen, en slaat stuk op de stoep.
Voor het hoofdgerecht hebben onze vrienden gegrilde sardines en gefrituurde ansjovis gekozen.
Omdat de middellandse zee zo goed als leeggevist is blijven de kleine visjes over. Deze zijn om twee redenen aantrekkelijker: de grote vissen komen uit fabrieken in Noorwegen en de kleine zijn een stuk goedkoper.
Geschreeuw uit de keuken, de dikke agent heeft positie naast de deur ingenomen maar doet geen moeite om de borden die nu in regelmatig uit de keuken komen vliegen op te vangen.
Je kunt in Griekenland best sardines en ander kleine visjes bestelen want in tegenstelling tot Portugal, waar je buiten de darmen en andere ingewanden ook het vishaakje met een stukje snoer op je bord vindt word de vis schoongemaakt voor het frituren, baken, grillen.
Het eten wordt met een smakelijke bijlage geserveerd, prima verzorgd, maar helaas een iets nerveuze ober.
Ondertussen vliegt de halve inboedel naar buiten en de dunne agent zweeft op de schouders van de eigenaar/kok dor de keuken in een poging om deze in de boeien te slaan. De gasten die al gegeten hebben maken van de situatie gebruik en vluchten in geveinsde paniek. Uiteraard zonder te betalen want met criminelen moeten hun niets te maken hebben en met de rekening ook niet.
De eigenaar inmiddels geboeid en klaar voor transport wordt langs de kade afgevoerd. De tafel van onze vrienden wordt afgeruimd door een snotterende en vloekende dochter des huize terwijl de overgebleven familie opzoek gaat naar de gevluchte klanten.
Waarom niet anders om? Sardientjes frituren en ansjovis grillen? Sardines hebben van thuis uit een erg vissige smaak en zijn wat groter dan ansjovis. Ansjovis valt tussen het rooster van de barbecue.
Wat doen onze vrienden des nachts ? Als ze moe zijn van het nietsdoen zwemmen en wandelen?Als de zon onder is en de maan opkomt? -Juist ze gaan eten.
We zoomen in op Kefalonika –westkust – het dorp Asos -haven –taverne met rieten stoelen.
Daar zitten onze vrienden in de lauwe avondwind.
De kade voor de taverne bied niet veel plaats, zo dat de tafel en de bijbehorende rieten stoelen links en rechts van de open keuken staan . Onze vrienden zitten links van de keuken. De kapitein besteld lekker vis en wijn en “wanta’’voor de jongste.
De politie komt. Een dikke en een dunne. Even schrikken natuurlijk, maar ze gaan niet naar de “Mumbo Jumbo”Nee ze gaan de keuken in.
De wijn is goed en het voorafje- Inktvis in azijn- is subliem. De inktvis wordt gevangen, gedroogd aan de waslijn, en in azijn gelegd waardoor hij lekker mals word. Nooit kalamari fritti bestellen want dat is zo jammer van dat beest.
Schuin langs het linkeroor van de kapitein komt een bord uit de keuken gevlogen, en slaat stuk op de stoep.
Voor het hoofdgerecht hebben onze vrienden gegrilde sardines en gefrituurde ansjovis gekozen.
Omdat de middellandse zee zo goed als leeggevist is blijven de kleine visjes over. Deze zijn om twee redenen aantrekkelijker: de grote vissen komen uit fabrieken in Noorwegen en de kleine zijn een stuk goedkoper.
Geschreeuw uit de keuken, de dikke agent heeft positie naast de deur ingenomen maar doet geen moeite om de borden die nu in regelmatig uit de keuken komen vliegen op te vangen.
Je kunt in Griekenland best sardines en ander kleine visjes bestelen want in tegenstelling tot Portugal, waar je buiten de darmen en andere ingewanden ook het vishaakje met een stukje snoer op je bord vindt word de vis schoongemaakt voor het frituren, baken, grillen.
Het eten wordt met een smakelijke bijlage geserveerd, prima verzorgd, maar helaas een iets nerveuze ober.
Ondertussen vliegt de halve inboedel naar buiten en de dunne agent zweeft op de schouders van de eigenaar/kok dor de keuken in een poging om deze in de boeien te slaan. De gasten die al gegeten hebben maken van de situatie gebruik en vluchten in geveinsde paniek. Uiteraard zonder te betalen want met criminelen moeten hun niets te maken hebben en met de rekening ook niet.
De eigenaar inmiddels geboeid en klaar voor transport wordt langs de kade afgevoerd. De tafel van onze vrienden wordt afgeruimd door een snotterende en vloekende dochter des huize terwijl de overgebleven familie opzoek gaat naar de gevluchte klanten.
Waarom niet anders om? Sardientjes frituren en ansjovis grillen? Sardines hebben van thuis uit een erg vissige smaak en zijn wat groter dan ansjovis. Ansjovis valt tussen het rooster van de barbecue.
aototje huren
Niet alleen de kust maar ook het binnenland van een eiland wil verkent worden. Daarom hebben onze vrienden op Kefalonika of zo een auto gehuurd . Geen bejaarden met eigen vervoer te bekennen van daar- huren .Onderhandelen,bedelen,schreeuwen, dreigen -niets hielp- oma van de autoverhuur bleef standvast bij haar euro 55,-inkl. Verz. Excl. brandstof en met een kilometerlimiet van 100km. Even later zaten ze in een nieuwe blauwe Chevrolet Matiz vier deuren en drie cilinders. Het interieur is smaakvol en simpel, en als je een keer in het in het voertuig zit, zie je er niets meer van omdat je alle beschikbare ruimte met je eigen lichaam opvult. Ze bezochten twee grotten en een klooster. Dan naar de top van de berg. Goede wegligging op de rechte stukken asfalt. Verder omhoog langs onverharde wegen .Ook hier laat de Matiz zien dat je niet per ze een jeep nodig hebt om off road plezier te beleven..
Een verder voordeel van de Matiz is dat als men de contactsleutel een stuk terugdraait (niet teveel want anders blokkeert het stuur)de motor uit is en de kilometerteller geen dure kilometers meer telt. Bergaf hebt men immers geen motor nodig, en zo druk is het op Griekse bergwegen nu ook weer niet.
Nog even boodschappen doen. Voor een maand bij de super super. De Matiz laat hier zien dat hij het veelvoudige van zijn eigen gewicht kan dragen.
Met 98 kilometer meer op de teller werd het voertuig weer ingeleverd .
Eind oordeel :Prima autootje voor bejaarden, zwakzinnigen en brugwachters.
Een verder voordeel van de Matiz is dat als men de contactsleutel een stuk terugdraait (niet teveel want anders blokkeert het stuur)de motor uit is en de kilometerteller geen dure kilometers meer telt. Bergaf hebt men immers geen motor nodig, en zo druk is het op Griekse bergwegen nu ook weer niet.
Nog even boodschappen doen. Voor een maand bij de super super. De Matiz laat hier zien dat hij het veelvoudige van zijn eigen gewicht kan dragen.
Met 98 kilometer meer op de teller werd het voertuig weer ingeleverd .
Eind oordeel :Prima autootje voor bejaarden, zwakzinnigen en brugwachters.
zondag 18 juli 2010
De schipper van deze boot beweerde de afgelopen avond dat hij van het eiland Mohitoooo komt .
Bereidingswijze
Pak een groot whiskey of longdrink glas of een emmer en schep daar de suiker in. Knijp de helft van de limoen uit en gooi de andere helft erbij. Even 'muddlen' (stampen met een muddler). Hierdoor komen zowel de sappen als de oliën uit de limoen vrij. Even goed roeren en vervolgens de blaadjes munt toevoegen. Het geheel wat voorzichtiger muddlen (je wil de blaadjes munt heel houden, maar wel de olie uit de munt halen) en de rum toevoegen. Niet te zuinig! Weer roeren en aanvullen met geschaafd ijs of ijsblokjes en sodawater (spa rood). Nog even roeren en garneren met een takje munt en twee rietjes.
Pak een groot whiskey of longdrink glas of een emmer en schep daar de suiker in. Knijp de helft van de limoen uit en gooi de andere helft erbij. Even 'muddlen' (stampen met een muddler). Hierdoor komen zowel de sappen als de oliën uit de limoen vrij. Even goed roeren en vervolgens de blaadjes munt toevoegen. Het geheel wat voorzichtiger muddlen (je wil de blaadjes munt heel houden, maar wel de olie uit de munt halen) en de rum toevoegen. Niet te zuinig! Weer roeren en aanvullen met geschaafd ijs of ijsblokjes en sodawater (spa rood). Nog even roeren en garneren met een takje munt en twee rietjes.
Feest in een onbewoond dorp
Op het eiland Kalamos heb je een onbewoond dorp .Port Leone. Onbewoond omdat er niemand meer leeft. Er is een kerk en enkele huizen. Kapot
en vervallen al sinds 30 jaren. De M.J. gaat voor anker met het achterschip naar de pier .
en vervallen al sinds 30 jaren. De M.J. gaat voor anker met het achterschip naar de pier .
Later de dag arriveert er een man met een boot en begint te gebaren dat de pier al spoedig gebruikt zal worden. De bemanning van de M.J. snapt er werkelijk niets van , maar maakt wat ruimte.
En daar komen ze. Met hun schepen. Ouderen en jongeren vergezeld door een priester met een hoge hoed en manden met brood. Iedereen gaat naar de kerk de bemanning van de M.J. dus ook.
De dienst duurde er lang en Sophie was erg teleurgesteld dat de priester niet ging zweven (dat had de kapitein haar verteld, dat priesters dat kunnen) De kerk kent geen altaar zo als we het in Nederland kennen maar een soort weerhuisje met drie deuren. De voorganger roep Kyrie Elieeson en de priester verschijnt uit een van de drie deuren en geeft antwoord. Het grappige is dat je nooit weet uit welke deur hij zal verschijnen, en dit verrassingseffect maakt de dienst iets minder lang. Naar afloop krijgt iedereen een groot stuk brood (en niet zo’n kleine hostie ) en iedereen vertrekt weer met z’n boot. De bemanning van de M.J. bleef wat beteuterd achter.
En daar komen ze. Met hun schepen. Ouderen en jongeren vergezeld door een priester met een hoge hoed en manden met brood. Iedereen gaat naar de kerk de bemanning van de M.J. dus ook.
De dienst duurde er lang en Sophie was erg teleurgesteld dat de priester niet ging zweven (dat had de kapitein haar verteld, dat priesters dat kunnen) De kerk kent geen altaar zo als we het in Nederland kennen maar een soort weerhuisje met drie deuren. De voorganger roep Kyrie Elieeson en de priester verschijnt uit een van de drie deuren en geeft antwoord. Het grappige is dat je nooit weet uit welke deur hij zal verschijnen, en dit verrassingseffect maakt de dienst iets minder lang. Naar afloop krijgt iedereen een groot stuk brood (en niet zo’n kleine hostie ) en iedereen vertrekt weer met z’n boot. De bemanning van de M.J. bleef wat beteuterd achter.
Later de avond verschijnen er drie ruiters op de kade. Zo weggelopen uit een Italowestern.
En verdwijnen weer.
Nog later de avond ziet de kapitein rook en waar rook is is vuur en waar vuur is kan het best leuk worden.
Wijn uit grote jerrykans, lekkere hapjes ,De ruiters en hun vrienden rond een groot houtvuur ,en de paarden hinnikend achter een van de verlaten huizen. Men zingt droevige liederen over de moeders en vrouwen. Men dringt en de kapitein en de ex dorpelingen (tweede generatie) zijn er roerend over eens dat heimat zeer belangrijk is.En dat het goed is om een keer per jaar weer thuis te zijn. En dat de Griekse wijn echt de beste is.En dat mannen het beste zonder vrouwen kunnen feesten.
Om het nog gezelliger te maken word er een grote generator gestart en wat schijnwerpers aangesloten. Zo gaat de nacht voorbij en s’morgens zet Inge koffie op de Mumbo Jumbo.
bejaarden
Bejaarden.
Het is een plaag. Als hongerige sprinkhanen strijken ze neer. Het hele eiland (Paxos in dit geval) zit er vol van. Uit Engeland, Duitsland en andere koude landen zijn ze gekomen. Ze hebben hun kinderen en kleinkinderen achtergelaten. Nee we gaan echt niet oppassen. Ze hebben veel te grote schepen. Ze zullen niets achterlaten. (behalve een verziekt milieu en te hoge huizenprijzen.)Ze zijn overal. Ze staan vroeg op. Vroeg opstaan en snel vertrekken om de beste ligplaatsen in te pikken, en ook nog een plaatsje voor hun vrienden. Nog even vlug de enige half rotte strandstoel met een handboek claimen en een tafeltje in de taverne reserveren ( dit is niet echt nodig want er is plek zat maar het is wel een veilig gevoel) en dan kan de ochtend beginnen.
Maar wat is dat? Wat komt hier laat in de middag aanvaren? Het zijn onze vrienden die van plan zijn hier in deze prachtige baai de rest van de dag door te brengen.
Met bravoure boort zich het achterschip tussen de reeds afgemeerde schepen.
En maakt zo het plan om de ligplaats voor Willhelma en Gijsbert vrij te houden kapot. Een vrolijk hallo wordt beantwoord met en mlbmlbmlb alsof er zand tussen hun tanden zit. “Wat moet dat tuig hier ?” hoor je ze denken. Moeten ze niet werken en ons pension betalen? Dat moesten wij ook toen we jong waren; Wie houd nu de huizenprijzen op peil ? Wie wacht er op ons met kerstmis?
Goed zo Max , pak je waterpistool ; richten; vuur; voltreffer.
Maar het kan ook anders….
In Sivota op Levkas ligt de Mumbo Jumbo in het blauwe water . De bemanning loopt bij 35’ C (in de schaduw ) op de kade en vraagt zich af wat de volgende dag weer eens te doen. Een auto nadert van achteren en toetert om de weg vrij te maken. Maar wie zit er in? Het zijn Bruce en Margret uit Engeland ze liggen met hun jacht naast de M.J. -Leuke auto denken onze vrienden. “ waar kun je dit leuke autootje huren ?” Niet te huur- eigendom; is het antwoord. Bruce en Margret rijden door.
Even later komt de kapitein Inge tegen .Ze praat met Bruce. ” Heb je de sleutels ?” vraagt de kapitein voor de grap.
En zo kwam het dat onze vrienden de volgende dag het autootje mochten lenen .Heerlijk door de bergen van Lefkas scheuren. Door de groene (!) natuur ,badend onder watervallen en genietend van de wind die door de open ramen blaast. Max heeft achterin de boel ondergekotst , wellicht zuurstofgebrek in combinatie met hitte, maar het werd allemaal door de van ons meegebrachte kussens opgevangen. Later hoorden we van Bruce dat het autootje door hun van uit Frankrijk naar Griekenland geïmporteerd is en aldaar voorzien is van een nummerplaat van een niet meer bestaande Engelse auto.
Bedankt Bruce en Margret.
Het is een plaag. Als hongerige sprinkhanen strijken ze neer. Het hele eiland (Paxos in dit geval) zit er vol van. Uit Engeland, Duitsland en andere koude landen zijn ze gekomen. Ze hebben hun kinderen en kleinkinderen achtergelaten. Nee we gaan echt niet oppassen. Ze hebben veel te grote schepen. Ze zullen niets achterlaten. (behalve een verziekt milieu en te hoge huizenprijzen.)Ze zijn overal. Ze staan vroeg op. Vroeg opstaan en snel vertrekken om de beste ligplaatsen in te pikken, en ook nog een plaatsje voor hun vrienden. Nog even vlug de enige half rotte strandstoel met een handboek claimen en een tafeltje in de taverne reserveren ( dit is niet echt nodig want er is plek zat maar het is wel een veilig gevoel) en dan kan de ochtend beginnen.
Maar wat is dat? Wat komt hier laat in de middag aanvaren? Het zijn onze vrienden die van plan zijn hier in deze prachtige baai de rest van de dag door te brengen.
Met bravoure boort zich het achterschip tussen de reeds afgemeerde schepen.
En maakt zo het plan om de ligplaats voor Willhelma en Gijsbert vrij te houden kapot. Een vrolijk hallo wordt beantwoord met en mlbmlbmlb alsof er zand tussen hun tanden zit. “Wat moet dat tuig hier ?” hoor je ze denken. Moeten ze niet werken en ons pension betalen? Dat moesten wij ook toen we jong waren; Wie houd nu de huizenprijzen op peil ? Wie wacht er op ons met kerstmis?
Goed zo Max , pak je waterpistool ; richten; vuur; voltreffer.
Maar het kan ook anders….
In Sivota op Levkas ligt de Mumbo Jumbo in het blauwe water . De bemanning loopt bij 35’ C (in de schaduw ) op de kade en vraagt zich af wat de volgende dag weer eens te doen. Een auto nadert van achteren en toetert om de weg vrij te maken. Maar wie zit er in? Het zijn Bruce en Margret uit Engeland ze liggen met hun jacht naast de M.J. -Leuke auto denken onze vrienden. “ waar kun je dit leuke autootje huren ?” Niet te huur- eigendom; is het antwoord. Bruce en Margret rijden door.
Even later komt de kapitein Inge tegen .Ze praat met Bruce. ” Heb je de sleutels ?” vraagt de kapitein voor de grap.
En zo kwam het dat onze vrienden de volgende dag het autootje mochten lenen .Heerlijk door de bergen van Lefkas scheuren. Door de groene (!) natuur ,badend onder watervallen en genietend van de wind die door de open ramen blaast. Max heeft achterin de boel ondergekotst , wellicht zuurstofgebrek in combinatie met hitte, maar het werd allemaal door de van ons meegebrachte kussens opgevangen. Later hoorden we van Bruce dat het autootje door hun van uit Frankrijk naar Griekenland geïmporteerd is en aldaar voorzien is van een nummerplaat van een niet meer bestaande Engelse auto.
Bedankt Bruce en Margret.
Een paradijs voor dyslectische mensen. Eindelijk een land waar men zich als dyslekt niet hoeft te verstoppen.
Zo als iedereen weet vaart te “Mumbo Jumbo” als eerst Nederlandse jacht volledig dyslectisch en met een volledig dyslectische crew.
- Bedankt Nederlands dyslecten fonds maar we reden ons zo ook wel.
Hier in Griekenland worden we niet scheef aangekeken omwille van ons handicap want men is hier dyslekt onder dyslekten en komt er vrij voor uit.
Straatnamen, uithangborden,verbodsborden, menukaarten noem maar op alles op een vrij impressionistische manier geschreven. Met de letters verkeerd om, en cijfers die door een kind bedacht lijken .
Zo als iedereen weet vaart te “Mumbo Jumbo” als eerst Nederlandse jacht volledig dyslectisch en met een volledig dyslectische crew.
- Bedankt Nederlands dyslecten fonds maar we reden ons zo ook wel.
Hier in Griekenland worden we niet scheef aangekeken omwille van ons handicap want men is hier dyslekt onder dyslekten en komt er vrij voor uit.
Straatnamen, uithangborden,verbodsborden, menukaarten noem maar op alles op een vrij impressionistische manier geschreven. Met de letters verkeerd om, en cijfers die door een kind bedacht lijken .
woensdag 23 juni 2010
Griekenland !
In de vroege middag begon het jacht aan de oversteek van Italie naar Griekenland. De zeilen vol bij,het roer in bekwame handen,de kapitein van onder zijn kapiteinspet naar het kompas dan weer naar de zee kijkend, ondertussen de heerlijke geuren uit de kombuis opsnuivend laat hij de woeste zee onder het schip weggleiden. Laat de nacht maar komen. Een welwillende knipoog naar bemanningsleden neemt de angst die deze onervarende lieden zeker voelen weg, en zo vaart het schip richting Corfu. Aan het eind van deze oversteek waarin weer eens de natuurwetten getart werden zien we het land der Grieken in de ochtendmist. Het jacht laat het anker in een idyllische baai vallen.
Ook hier weer een uitbundig ontvangst door de inboorlingen. Er wordt spontaan een beest geslacht en op de grill gegooid en zo zitten onze vrienden al gauw op het terras van een taverne waar men in € afrekent .
In de vroege middag begon het jacht aan de oversteek van Italie naar Griekenland. De zeilen vol bij,het roer in bekwame handen,de kapitein van onder zijn kapiteinspet naar het kompas dan weer naar de zee kijkend, ondertussen de heerlijke geuren uit de kombuis opsnuivend laat hij de woeste zee onder het schip weggleiden. Laat de nacht maar komen. Een welwillende knipoog naar bemanningsleden neemt de angst die deze onervarende lieden zeker voelen weg, en zo vaart het schip richting Corfu. Aan het eind van deze oversteek waarin weer eens de natuurwetten getart werden zien we het land der Grieken in de ochtendmist. Het jacht laat het anker in een idyllische baai vallen.
Ook hier weer een uitbundig ontvangst door de inboorlingen. Er wordt spontaan een beest geslacht en op de grill gegooid en zo zitten onze vrienden al gauw op het terras van een taverne waar men in € afrekent .
dinsdag 22 juni 2010
De “Mumbo J. “ is inmiddels in Italië. Laat in de avond arriveerde het jacht in Vieste. De bevolking was buiten zich van vreugde en men organiseerde spontaan een groot feest met vuurwerk om de bijzondere gasten te eren. Onder het toeziend oog van San Pio da Pietrelcina werd de hele nacht gedanst en gegeten. De volgende ochtend heeft de crew in de stad bootschapen gedaan. Tomaten, wijn,mozerela,gerookte hamen antipasti etc. etc. etc. Blij om weer in de bewoonde wereld te zijn genieten onze vrienden van dolce Italia. Want men houd hier echt van het leven. Zeker vergeleken met eerder bezochte landen waar in de supermarkt twee half rotte tomaten door een chagrijnige verkoopster bewaakt worden.
De Natuur heeft natuurlijk geleden onder zoveel levensvreugde er hangt een gele rookwolk boven het land en het zeewater is net niet aan het gisten. Dus zwemmen ho maar.
Naar Vieste werden ook andere steden met een bezoek vereerd. Zoals Trani en Monopoli. Leuke steden met aardige mensen. Trouwens de steden zelf zijn erg schoon zeker vergeleken met Amsterdam -het Bombay van het noorden.
De Natuur heeft natuurlijk geleden onder zoveel levensvreugde er hangt een gele rookwolk boven het land en het zeewater is net niet aan het gisten. Dus zwemmen ho maar.
Naar Vieste werden ook andere steden met een bezoek vereerd. Zoals Trani en Monopoli. Leuke steden met aardige mensen. Trouwens de steden zelf zijn erg schoon zeker vergeleken met Amsterdam -het Bombay van het noorden.
dinsdag 15 juni 2010
oversteek Kroatien- Italie
Op het laatst begon het nog echt leuk te worden in dat land.
Op de eilanden verder op zee valt het een en ander aan natuurschoon te zien en het een en ander te ontdekken zoals voormalige geheime marine steunpunten met hun geheime bunkersen geheime havens. Het voordeel van dit soort clandestiene eilanden is dat het toerisme ook nog niet echt op gang gekomen is en de natuur gespaard gebleven is. Verder voordeel is dat de kapitein hier naar hartenlust zijn aangeboren nieuwsgierigheid kan bevredigen door met zijn zaklantaarntje door de bunkers en gangen kan kruipen op zoek naar de verborgen schatten van Tito. Later een koele duik en een lekkere salade aan bord.
Maar nu ligt Kroatië het land der Kroaten aan de overkant van de Adriatische zee. En het jacht in Italie.En hoe het jacht daar gekomen staat beschreven in het persoonlijk logboek van onze kapitein. Hier zullen we een paar uittreksels openbaar maken :
donderdag 10 juni 2010 5:00
ZW 2
Anker op te L. Vilji Lago -Lastovo Archipel
Vissers en de Havenmeester slapen nog.
5:30
Koers 200’ lopen 5 knopen op de motor
Het Archipel raakt buiten zicht
5:35
Trakteer mezelf op een pannetje boekweiten grutten met maar liefst twee krulletjes boter en suiker.
-rest van de ochtend buikpijn
6:05
Zonsopgang waarvan akte
6:10
Denk erover na om de rest wakker te maken met de opdracht om de dauw van het schip te dweilen .Durf het dan toch niet . Kijk lang naar mijn voeten -zou ik nu ook zo’n eikel op teenslippers geworden zijn?
7:00
Verveel me stierlijk
7:30
ZW 4
Zet koffie en de zeilen (wind steekt op) en maak de rest wakker.
8:00
Het jacht loopt lekker met 6 knopen aan de wind . Besluit de wacht aan Inge over te dragen en weer te kooi te gaan.
17:00
Aankomst Vieste- Italië
Op de eilanden verder op zee valt het een en ander aan natuurschoon te zien en het een en ander te ontdekken zoals voormalige geheime marine steunpunten met hun geheime bunkersen geheime havens. Het voordeel van dit soort clandestiene eilanden is dat het toerisme ook nog niet echt op gang gekomen is en de natuur gespaard gebleven is. Verder voordeel is dat de kapitein hier naar hartenlust zijn aangeboren nieuwsgierigheid kan bevredigen door met zijn zaklantaarntje door de bunkers en gangen kan kruipen op zoek naar de verborgen schatten van Tito. Later een koele duik en een lekkere salade aan bord.
Maar nu ligt Kroatië het land der Kroaten aan de overkant van de Adriatische zee. En het jacht in Italie.En hoe het jacht daar gekomen staat beschreven in het persoonlijk logboek van onze kapitein. Hier zullen we een paar uittreksels openbaar maken :
donderdag 10 juni 2010 5:00
ZW 2
Anker op te L. Vilji Lago -Lastovo Archipel
Vissers en de Havenmeester slapen nog.
5:30
Koers 200’ lopen 5 knopen op de motor
Het Archipel raakt buiten zicht
5:35
Trakteer mezelf op een pannetje boekweiten grutten met maar liefst twee krulletjes boter en suiker.
-rest van de ochtend buikpijn
6:05
Zonsopgang waarvan akte
6:10
Denk erover na om de rest wakker te maken met de opdracht om de dauw van het schip te dweilen .Durf het dan toch niet . Kijk lang naar mijn voeten -zou ik nu ook zo’n eikel op teenslippers geworden zijn?
7:00
Verveel me stierlijk
7:30
ZW 4
Zet koffie en de zeilen (wind steekt op) en maak de rest wakker.
8:00
Het jacht loopt lekker met 6 knopen aan de wind . Besluit de wacht aan Inge over te dragen en weer te kooi te gaan.
17:00
Aankomst Vieste- Italië
Inge is er niet
Inge is weg
De Mumbo Jumbo ligt in Stomorska op het eiland Solta een klein dorpje met goede infrastructuur ( drie kroegen op kruipafstand en een supermarkt) .Inge, welke in het verhaal al meerdere keren genoemd is, heeft besloten om naar Duitsland te vliegen om aldaar een psychologiecongres of een huishoudbeurs of zo bij te wonen. Inge is er dus niet. Gelukkig heeft Inge voor de volgende week voorgekookt zo dat het eten alleen maar op gewarmd hoeft te worden. Aan eten geen gebrek dus en voor het kinderprobleem heeft de kapitein een list bedacht.- Hij heeft Susie uitgenodigd. De kapitein heeft ,zo als we weten, een hart van peperkoek en een zwak voor de middenstandklasse . Dus waarom zou een arm middenstandsklasse meisje niet met de Mumbo mee mogen? Susie en de kapitein hebben elkaar op het internet leren kennen en ze wil dolgraag leren zeilen. En de kapitein wil Susie graag leren zeilen en Susie wil graag op de kinderen passen.
De Mumbo Jumbo ligt in Stomorska op het eiland Solta een klein dorpje met goede infrastructuur ( drie kroegen op kruipafstand en een supermarkt) .Inge, welke in het verhaal al meerdere keren genoemd is, heeft besloten om naar Duitsland te vliegen om aldaar een psychologiecongres of een huishoudbeurs of zo bij te wonen. Inge is er dus niet. Gelukkig heeft Inge voor de volgende week voorgekookt zo dat het eten alleen maar op gewarmd hoeft te worden. Aan eten geen gebrek dus en voor het kinderprobleem heeft de kapitein een list bedacht.- Hij heeft Susie uitgenodigd. De kapitein heeft ,zo als we weten, een hart van peperkoek en een zwak voor de middenstandklasse . Dus waarom zou een arm middenstandsklasse meisje niet met de Mumbo mee mogen? Susie en de kapitein hebben elkaar op het internet leren kennen en ze wil dolgraag leren zeilen. En de kapitein wil Susie graag leren zeilen en Susie wil graag op de kinderen passen.
dinsdag 25 mei 2010
kroatische Piraten
Ongelofelijk wat de bemanning van de “ Mumbo Jumbo” nu weer overkomen is .
Op het eiland Kakan meerde het schip naar een prachtige dag zeilen af in een onbewoonde baai.
“ Jachten en dyslectische mensen welkom “ stond er in het Kroatisch. Of misschien stond het er niet. .Er waren wat meerboeien aanwezig om je boot aan vast te knopen en er lag nog een Duits en een Hollandse boot iets buiten het boeienveld op hun eigen anker. Omdat niemand in de wereld zomaar ankerboeien plaatst leek het ons goedkoper om ook onze eigen anker te gebruiken.
Later in de avond kwam er een rubber speedbootje langs het ander Hollandse jacht en we hoorden wederzijds geschreeuw. Blij met wat afwisseling en schouwspel tijdens het eten, vervolgden wij het tafereel . Maar nu ging het speedbootje ook naar het Duitse jacht . We hoorden we de woorden “Nein. Nicht bezahlen. Arsch lekken ..”Toen kwam het bootje ook naar de “Mumbo Jumbo” .
De bemanning van de “ Mumbo Jumbo” naam hun gevechtsposities in. Met z’n vieren stonden we aan de reling en wachten op de speed boot . De Boot kwam langzij met in de boot een overigens aardige Kroaat van middelbare leeftijd . Hij spraak ons aan in het Engels. “ You know why i am comming?” ”to collect our garbage ? “ zij een bijdehands bemanningslid van de M.J.
Nou niet echt. Voor havengeld kwam de Kroaat. In een onbewoonde baai. Naar wederzijds overleg waarin de bemanning verklaarde het afzetten in dit land, en te betalen voor ieder wissewasje zat te zijn dreigde onze kapitein zijn rubberbootje stuk te bijten . Hierop dreigde de Kroaat de politie te roepen en vertrok.
De bemanning van de M.J. smeerde de dekken van het schip in met groene zeep en bereide zich op een kaping van de overheidsinstanties voor.
De Pilot en de kaarten werden geraadpleegd en het zit zo: Binnen alle eilanden van het betreffende gebied geldt een ankerverbod . Dus je mag niet ankeren; je moet aan een boei liggen en daarvoor betalen slaat nergens op, maar levert een hoop geld op. Even serieus Kroatië is prachtig maar je word aan alle kanten geplukt. De prijzen voor de havens zijn naar informatie in het laatste jaar met 30 % verhoogt . Inmiddels ligt de M.J. in een prachtig klein dorp aan de kade . En o ja bijna vergeten : natuurlijk kwam er geen politie( wel onweer ) en hebben we niet betaald .
Op het eiland Kakan meerde het schip naar een prachtige dag zeilen af in een onbewoonde baai.
“ Jachten en dyslectische mensen welkom “ stond er in het Kroatisch. Of misschien stond het er niet. .Er waren wat meerboeien aanwezig om je boot aan vast te knopen en er lag nog een Duits en een Hollandse boot iets buiten het boeienveld op hun eigen anker. Omdat niemand in de wereld zomaar ankerboeien plaatst leek het ons goedkoper om ook onze eigen anker te gebruiken.
Later in de avond kwam er een rubber speedbootje langs het ander Hollandse jacht en we hoorden wederzijds geschreeuw. Blij met wat afwisseling en schouwspel tijdens het eten, vervolgden wij het tafereel . Maar nu ging het speedbootje ook naar het Duitse jacht . We hoorden we de woorden “Nein. Nicht bezahlen. Arsch lekken ..”Toen kwam het bootje ook naar de “Mumbo Jumbo” .
De bemanning van de “ Mumbo Jumbo” naam hun gevechtsposities in. Met z’n vieren stonden we aan de reling en wachten op de speed boot . De Boot kwam langzij met in de boot een overigens aardige Kroaat van middelbare leeftijd . Hij spraak ons aan in het Engels. “ You know why i am comming?” ”to collect our garbage ? “ zij een bijdehands bemanningslid van de M.J.
Nou niet echt. Voor havengeld kwam de Kroaat. In een onbewoonde baai. Naar wederzijds overleg waarin de bemanning verklaarde het afzetten in dit land, en te betalen voor ieder wissewasje zat te zijn dreigde onze kapitein zijn rubberbootje stuk te bijten . Hierop dreigde de Kroaat de politie te roepen en vertrok.
De bemanning van de M.J. smeerde de dekken van het schip in met groene zeep en bereide zich op een kaping van de overheidsinstanties voor.
De Pilot en de kaarten werden geraadpleegd en het zit zo: Binnen alle eilanden van het betreffende gebied geldt een ankerverbod . Dus je mag niet ankeren; je moet aan een boei liggen en daarvoor betalen slaat nergens op, maar levert een hoop geld op. Even serieus Kroatië is prachtig maar je word aan alle kanten geplukt. De prijzen voor de havens zijn naar informatie in het laatste jaar met 30 % verhoogt . Inmiddels ligt de M.J. in een prachtig klein dorp aan de kade . En o ja bijna vergeten : natuurlijk kwam er geen politie( wel onweer ) en hebben we niet betaald .
dinsdag 4 mei 2010
huis met uitkijktoren
Naar wat meer algemene beschouwingen laten we de kapitein nu zelf aan het word komen.
“ In de weerspiegeling van het scherm van mijn laptop mag ik het zongebruinde gelaat van mijzelf aanschouwen. Als ik even boven het scherm uitkijk, zie ik het eiland Silba.
Een prachtig eiland maar daar heb je hier er wel meer van.
Ik heb de bemanning van de “Mumbo Jumbo “ opdracht gegeven om het jacht stevig aan de dorpskade af te meren zo dat ik een kijkje op het eiland kan nemen.
Het eiland Silba kent namelijk buiten de onvriendelijke inboorlingen en wat vierkante oude huizen ( met prachtige tuinen overigens) een bijzondere historie. In de vroege achttiende eeuw kocht een kapitein het eiland Silva voor zijn geliefde. Op zich niets bijzonders, was het niet dat de kapitein een wat moeilijke relatie met zijn geliefde had ( op zich ook niets bijzonders ). De kapitein aanbad deze vrouw , beloofde haar een fortuin te maken en terug te keren naar het eiland, om daar een huis met tuin plus uitzichttoren voor de wederkerende schepen enz. enz. voor haar te bouwen. Vervolgens liet de kapitein een tijdje niets van zich horen en keerde vijfentwintig jaar later terug naar Silba.
Tot zijn grote verbazing zag hij, dat zijn geliefde inmiddels getrouwd was met een ander. Uit louter verdriet en nijd over zoveel ongeduld kocht hij vervolgens het hele eiland inclusief bomen, rotsen, huizen en wegen. Hij bouwde een prachtig huis (met uitzichttoren) in het midden van het eiland en was de rijkste man op het eiland.
Om de situatie niet volledig uit de hand te laten lopen, besloot men om de kapitein met de dochter van zijn geliefde te laten trouwen. De dochter bleek een wat jongere versie van de geliefde te zijn en de kapitein nam het aanbod dankbaar aan. Naar dat de kapitein klaar was met het terroriseren van de bevolking en eindelijk het lotje legde kocht de bevolking het eiland van de erven en moet sindsdien het geïnvesteerde geld terug verdienen door toeristen te melken.
Deze komen in verband met de afgelegen ligging van Silba niet echt in horden, zodat men zich met enkele jachten moet behelpen. Om de plaatselijke bevolking te steunen zal ik mij zonder mijn kapiteinspet aan wal begeven en in een van de taveernes een toost op de kapitein uitbrengen!”
“ In de weerspiegeling van het scherm van mijn laptop mag ik het zongebruinde gelaat van mijzelf aanschouwen. Als ik even boven het scherm uitkijk, zie ik het eiland Silba.
Een prachtig eiland maar daar heb je hier er wel meer van.
Ik heb de bemanning van de “Mumbo Jumbo “ opdracht gegeven om het jacht stevig aan de dorpskade af te meren zo dat ik een kijkje op het eiland kan nemen.
Het eiland Silba kent namelijk buiten de onvriendelijke inboorlingen en wat vierkante oude huizen ( met prachtige tuinen overigens) een bijzondere historie. In de vroege achttiende eeuw kocht een kapitein het eiland Silva voor zijn geliefde. Op zich niets bijzonders, was het niet dat de kapitein een wat moeilijke relatie met zijn geliefde had ( op zich ook niets bijzonders ). De kapitein aanbad deze vrouw , beloofde haar een fortuin te maken en terug te keren naar het eiland, om daar een huis met tuin plus uitzichttoren voor de wederkerende schepen enz. enz. voor haar te bouwen. Vervolgens liet de kapitein een tijdje niets van zich horen en keerde vijfentwintig jaar later terug naar Silba.
Tot zijn grote verbazing zag hij, dat zijn geliefde inmiddels getrouwd was met een ander. Uit louter verdriet en nijd over zoveel ongeduld kocht hij vervolgens het hele eiland inclusief bomen, rotsen, huizen en wegen. Hij bouwde een prachtig huis (met uitzichttoren) in het midden van het eiland en was de rijkste man op het eiland.
Om de situatie niet volledig uit de hand te laten lopen, besloot men om de kapitein met de dochter van zijn geliefde te laten trouwen. De dochter bleek een wat jongere versie van de geliefde te zijn en de kapitein nam het aanbod dankbaar aan. Naar dat de kapitein klaar was met het terroriseren van de bevolking en eindelijk het lotje legde kocht de bevolking het eiland van de erven en moet sindsdien het geïnvesteerde geld terug verdienen door toeristen te melken.
Deze komen in verband met de afgelegen ligging van Silba niet echt in horden, zodat men zich met enkele jachten moet behelpen. Om de plaatselijke bevolking te steunen zal ik mij zonder mijn kapiteinspet aan wal begeven en in een van de taveernes een toost op de kapitein uitbrengen!”
donderdag 22 april 2010
De eerste week
Naar een week vol onzekerheid over het verblijf van onze vier vrienden komt eindelijk nieuw bericht uit- ja inmiddels Kroatien.
Naar drukke weken vol werk en ander ellende werd de “Mumbo Jumbo “ te Zaandam opgehaald en naar Koper/Slovenië gebracht waar de boot drie dagen later op de inmiddels gearriveerde bemanning lag te wachten . Het was nog een hele karwei om de boot weer vaar klaar te maken,maar ook deze klus werd met bravoure geklaard. Reste nog de betaling van kosten voor het te water laten, het zetten van de mast, de ligplaatskosten een half uurtje heftruck(€35) water (€20) afval kostenheffing (€40)en diverse andere niet van te voren besproken kosten. Toen de situatie op een handgemeen tussen de kapitein en de eigenaar van Marina Koper SLovenie dreigde uit te lopen, werd er een ruime korting gegeven waarmee men op de van tevoren afgesproken prijs zat. Hierna werd met zijn allen een echt Sloveense volksdans gedanst en broederschap gedronken. De kapitein echter beloofde zichzelf dit incident nooit te vergeten en de toko bij de eerste de beste gelegenheid te bombarderen.
Op 17 april 2010 was het dan eindelijk zover dat het ruime sop gekozen kon worden, en op 18 april werd er in Kroatië ingeklaard. Tijdens deze procedure werd er een paradevoorbeeld van oud socialistisch ambtenarij gegeven.
De kapitein (zelfs in eerdere dienstbetrekking in een vergelijkbare functie) was diep onder de indruk. Zonder de klant aan te kijken, zijn stem alleen verheffend om verveelt te snauwen, dodelijk verveeld over onze onkunde, iedere vraag als een persoonlijke aanval ziend werd onze zaak door de havenambtenaar afgehandeld. Dienstverlening en service zijn geen Kroatische deugden men werkt puur voor het geld en omdat het moet. Wat dat betreft kunnen we veel van de Kroaten leren.
De “ Mumbo Jumbo” heeft inmiddels ligplaats genomen in de Marina van Rovinje of zo.
Naar drukke weken vol werk en ander ellende werd de “Mumbo Jumbo “ te Zaandam opgehaald en naar Koper/Slovenië gebracht waar de boot drie dagen later op de inmiddels gearriveerde bemanning lag te wachten . Het was nog een hele karwei om de boot weer vaar klaar te maken,maar ook deze klus werd met bravoure geklaard. Reste nog de betaling van kosten voor het te water laten, het zetten van de mast, de ligplaatskosten een half uurtje heftruck(€35) water (€20) afval kostenheffing (€40)en diverse andere niet van te voren besproken kosten. Toen de situatie op een handgemeen tussen de kapitein en de eigenaar van Marina Koper SLovenie dreigde uit te lopen, werd er een ruime korting gegeven waarmee men op de van tevoren afgesproken prijs zat. Hierna werd met zijn allen een echt Sloveense volksdans gedanst en broederschap gedronken. De kapitein echter beloofde zichzelf dit incident nooit te vergeten en de toko bij de eerste de beste gelegenheid te bombarderen.
Op 17 april 2010 was het dan eindelijk zover dat het ruime sop gekozen kon worden, en op 18 april werd er in Kroatië ingeklaard. Tijdens deze procedure werd er een paradevoorbeeld van oud socialistisch ambtenarij gegeven.
De kapitein (zelfs in eerdere dienstbetrekking in een vergelijkbare functie) was diep onder de indruk. Zonder de klant aan te kijken, zijn stem alleen verheffend om verveelt te snauwen, dodelijk verveeld over onze onkunde, iedere vraag als een persoonlijke aanval ziend werd onze zaak door de havenambtenaar afgehandeld. Dienstverlening en service zijn geen Kroatische deugden men werkt puur voor het geld en omdat het moet. Wat dat betreft kunnen we veel van de Kroaten leren.
De “ Mumbo Jumbo” heeft inmiddels ligplaats genomen in de Marina van Rovinje of zo.
maandag 1 maart 2010
We schrijven het jaar 2010.
In de kou en tussen de regenbuien door word op de gerenommeerde jachtwerf Kokernoot te Zaandam het nederlandsche zeiljacht " Mumbo Jumbo" klaargemaakt voor een zes maanden durende expeditie. De reis gaat naar de zuidelijke wateren van Mare Mediterraneo om aldaar de wilde kusten van Dallmatien en het land der Grieken en Romeinen te ontdekken.
Aan het schip worden aanpassingen doorgevoerd en diverse moderne nautische apparatuur geïnstalleerd, touwen en zeilen vervangen, een beminitop getuigt, de scheepshuid ge boent ende geteerd ende een plank gemonteerd warmee door de kracht van de zon elektrische stroom opgewekt kan worden.
Al met al veel werk voor de jonge kapitein en zijn bemanning. Want de tijd dringt. Rond 12 van de maand april zal het jacht door een bekwaam transporteur opgehaald en naar Slowenien getransporterd worden.
Als dat maar goedgaat.
Trouwens zijn de schrijvers van dit blog dyslectisch. Dat is niet hetzelfde als dom (wie dat denkt is zelfs dyslectisch) . Men heeft getracht om hiervoor extra subsidie aan te vragen (varen met dyslexie of zo ) maar dat werd heelaas niet gehonoreerd. Dus moet het maar zo.
In de kou en tussen de regenbuien door word op de gerenommeerde jachtwerf Kokernoot te Zaandam het nederlandsche zeiljacht " Mumbo Jumbo" klaargemaakt voor een zes maanden durende expeditie. De reis gaat naar de zuidelijke wateren van Mare Mediterraneo om aldaar de wilde kusten van Dallmatien en het land der Grieken en Romeinen te ontdekken.
Aan het schip worden aanpassingen doorgevoerd en diverse moderne nautische apparatuur geïnstalleerd, touwen en zeilen vervangen, een beminitop getuigt, de scheepshuid ge boent ende geteerd ende een plank gemonteerd warmee door de kracht van de zon elektrische stroom opgewekt kan worden.
Al met al veel werk voor de jonge kapitein en zijn bemanning. Want de tijd dringt. Rond 12 van de maand april zal het jacht door een bekwaam transporteur opgehaald en naar Slowenien getransporterd worden.
Als dat maar goedgaat.
Trouwens zijn de schrijvers van dit blog dyslectisch. Dat is niet hetzelfde als dom (wie dat denkt is zelfs dyslectisch) . Men heeft getracht om hiervoor extra subsidie aan te vragen (varen met dyslexie of zo ) maar dat werd heelaas niet gehonoreerd. Dus moet het maar zo.
Abonneren op:
Posts (Atom)