huis met uitkijktoren

Naar wat meer algemene beschouwingen laten we de kapitein nu zelf aan het word komen.

“ In de weerspiegeling van het scherm van mijn laptop mag ik het zongebruinde gelaat van mijzelf aanschouwen. Als ik even boven het scherm uitkijk, zie ik het eiland Silba.
Een prachtig eiland maar daar heb je hier er wel meer van.
Ik heb de bemanning van de “Mumbo Jumbo “ opdracht gegeven om het jacht stevig aan de dorpskade af te meren zo dat ik een kijkje op het eiland kan nemen.
Het eiland Silba kent namelijk buiten de onvriendelijke inboorlingen en wat vierkante oude huizen ( met prachtige tuinen overigens) een bijzondere historie. In de vroege achttiende eeuw kocht een kapitein het eiland Silva voor zijn geliefde. Op zich niets bijzonders, was het niet dat de kapitein een wat moeilijke relatie met zijn geliefde had ( op zich ook niets bijzonders ). De kapitein aanbad deze vrouw , beloofde haar een fortuin te maken en terug te keren naar het eiland, om daar een huis met tuin plus uitzichttoren voor de wederkerende schepen enz. enz. voor haar te bouwen. Vervolgens liet de kapitein een tijdje niets van zich horen en keerde vijfentwintig jaar later terug naar Silba.
Tot zijn grote verbazing zag hij, dat zijn geliefde inmiddels getrouwd was met een ander. Uit louter verdriet en nijd over zoveel ongeduld kocht hij vervolgens het hele eiland inclusief bomen, rotsen, huizen en wegen. Hij bouwde een prachtig huis (met uitzichttoren) in het midden van het eiland en was de rijkste man op het eiland.
Om de situatie niet volledig uit de hand te laten lopen, besloot men om de kapitein met de dochter van zijn geliefde te laten trouwen. De dochter bleek een wat jongere versie van de geliefde te zijn en de kapitein nam het aanbod dankbaar aan. Naar dat de kapitein klaar was met het terroriseren van de bevolking en eindelijk het lotje legde kocht de bevolking het eiland van de erven en moet sindsdien het geïnvesteerde geld terug verdienen door toeristen te melken.
Deze komen in verband met de afgelegen ligging van Silba niet echt in horden, zodat men zich met enkele jachten moet behelpen. Om de plaatselijke bevolking te steunen zal ik mij zonder mijn kapiteinspet aan wal begeven en in een van de taveernes een toost op de kapitein uitbrengen!”