Het eiland van de lach.
Laat in de vroege middag meerde de “Mumbo Jumbo af op het eiland Uglan of zo. (De eilanden hebben hier rare namen en het zou makelijker zijn om ze gewoon te nummeren.)
Na een lange dag varen en moe van het vechten tegen de zee, waren onze vrienden blij een haven gevonden te hebben die hen voor een nacht zou beschermen tegen de elementen, want er was storm op komst. Het makte inmiddels ook niet meer wat voor een haven. Een Muline had volgens de pilot een haven met “Good all –round shelter” voor de storm die natuurlijk niet kwam..
Aan de kade van een dorp dat het best omschreven kan worden als “best wel aardig” werd het jacht ontvangen door een lachende havenmeester. Vriendelijk maar moeilijk te begrijpen. De man leek op een zeehond met een pruik en was misschien niet zo goed bij zijn hoofd.
De bemanning werd naar de plaatselijke winkel gestuurd om drank en eten te halen en naar een korte discussie ging de kapitein zelf ook me. De winkel was op zich al bijzonder want hij was zo klein, en zo goed gesorteerd dat men net zijn hoofd en een arm naar binnen kon wurmen om iets aan te wijzen. Maar ook hier vriendelijk personeel !
Op terugweg naar het jacht, slepend met de boodschappen; daar een vriendelijke groet hier een oud mannetje dat de jongste bemanningsleden een vijg aanbied. Verderop een man die lachend zijn geraniums van twee meter hoog snoeit. Onze vrienden waren nu echt gealarmeerd. “Wat zijn die schurken van plan, kapitein?” vroeg Inge bezorgd.
Maar niets gebeurde.
Wel kwam later de echte havenmeester om het havengeld te innen. Elektriciteit inbegrepen. Een water is gratis, ook dat uit de kraan. Een als we later zin in een kop koffie hadden…