nieuw : nu makelijk reacties plaatsen!

Natuurparken
Als je met het vliegtuig naar leuke landen zoals Griekenland vliegt zie je, als je rechts uit het raampje kijkt, de Kornaten. Kleine eilanden in de diepe zee met het uiterlijk van een stukje kroepoek.
Er groeit echt niets en je hebt er ook geen schaduw. De natuur is er grondig aangepakt. De eilanden werden eerst door geiten en schapen kaalgevreten, dan platgebrand en door de wind grondig schoongeblazen en vervolgens spoelde de regen het laatste stukje aarde weg. Wat bleef was kale rots en een wat droevige boeren die zich afvroegen “wat nu met ons eiland” Toen had eentje een idee: “ja natuurlijk -een natuurpark!”

Naar het motto “niets is ook iets “ en met behulp van een mooie folder weet men er heel wat mensen naar toe te lokken. Entree is niet gratis en je kunt een kaartje op het vaste land, of in het park zelf, of helemaal niet kopen.
Aan de noordzijde direct aan het natuurpark de “Kornaten” grenzend is een prachtige grote baai met kleine groene eilanden en een weelderig boos op de ruige bergen. In het kristalheldere water liggen meerboeien klaar om het jacht af te meren, en des nachts hoort men de vleermuizen piepen. Dit natuurschoon was vroeger onderdeel van het “Kornaten” natuurpark. Nu niet meer. Nee,het is nu een eigen natuurpark. Wel een heel mooi natuurpark. Met eigen kassa en eigen tickets. De parkranchers met uniformen, die iedere padvinder stink jaloers maken, komen langszij om ticket’s te verkopen. Je betaald per persoon. Dit maakt het “Telascica” natuurpark zeer prijsgunstig -zolang de rest van de bemanning maar onder dek blijft.

Het eiland van de lach.
Laat in de vroege middag meerde de “Mumbo Jumbo af op het eiland Uglan of zo. (De eilanden hebben hier rare namen en het zou makelijker zijn om ze gewoon te nummeren.)
Na een lange dag varen en moe van het vechten tegen de zee, waren onze vrienden blij een haven gevonden te hebben die hen voor een nacht zou beschermen tegen de elementen, want er was storm op komst. Het makte inmiddels ook niet meer wat voor een haven. Een Muline had volgens de pilot een haven met “Good all –round shelter” voor de storm die natuurlijk niet kwam..
Aan de kade van een dorp dat het best omschreven kan worden als “best wel aardig” werd het jacht ontvangen door een lachende havenmeester. Vriendelijk maar moeilijk te begrijpen. De man leek op een zeehond met een pruik en was misschien niet zo goed bij zijn hoofd.
De bemanning werd naar de plaatselijke winkel gestuurd om drank en eten te halen en naar een korte discussie ging de kapitein zelf ook me. De winkel was op zich al bijzonder want hij was zo klein, en zo goed gesorteerd dat men net zijn hoofd en een arm naar binnen kon wurmen om iets aan te wijzen. Maar ook hier vriendelijk personeel !
Op terugweg naar het jacht, slepend met de boodschappen; daar een vriendelijke groet hier een oud mannetje dat de jongste bemanningsleden een vijg aanbied. Verderop een man die lachend zijn geraniums van twee meter hoog snoeit. Onze vrienden waren nu echt gealarmeerd. “Wat zijn die schurken van plan, kapitein?” vroeg Inge bezorgd.
Maar niets gebeurde.
Wel kwam later de echte havenmeester om het havengeld te innen. Elektriciteit inbegrepen. Een water is gratis, ook dat uit de kraan. Een als we later zin in een kop koffie hadden…